Vientiane

Oudejaarsdag zijn we naar “The Department of Immigration of Lao” geweest, om even onze visums te verlengen. We waren de enige en dat gaf hoop, omdat overal beschreven stond dat je daar wel een dagdeel voor kon uittrekken. Bij binnenkomst in de hal waren aan beide zijde loketten met heel lage luikjes (Ak bijna op zijn knietjes), een vriendelijke ambtenaar wees ons een loket aan. We vertelden dat we onze visum met acht dagen wilden verlengen. Na het invullen van een formulier kregen we wat stempels daarop. Om nu het verhaal kort te houden, is het zo dat we vijf loketten af moesten lopen en iedere ambtenaar doet zijn deel, bekijkt het formulier, schrijft er wat op en geeft weer een stempel. Alleen bij het laatste loket was degene even niet aanwezig, jammer. Dus nu moesten we donderdag terugkomen voor de laatste stempel en onze paspoorten.

De eerste dag van het jaar zijn we begonnen om Vientiane te ontdekken. Onze eerste indruk is een drukke stad, maar deze staat niet in verhouding als Bangkok, Ho Chi Minh of Jakarta. Je kan hier gemakkelijk de straat oversteken en het leven is hier relaxt en lang niet zo hectisch als hun buurlanden. Vanuit het hotel is het 500 meter lopen naar de Wat Mixay. We kwamen er om ongeveer 11 uur en dan is het, voor de monniken, tijd voor hun laatste maal van de dag. Ze mogen na 12 uur niet meer eten. Na wat foto’s te hebben gemaakt liepen we een klein eindje door naar de Mekong rivier, deze is ook de grens tussen Laos en Thailand. Hier hebben we wat rondgekeken en zijn richting centrum gelopen. Ook hier zijn er natuurlijk Wat’s. Sommige zien er slecht onderhouden uit en andere zijn prima onderhouden.
De belangrijkste tempel van de stad is Wat Si Saket, beroemd om zijn kloostermuur met duizenden kleine Boeddha-afbeeldingen en rijen met honderden zittende Boeddha's.
Deze afbeeldingen dateren voornamelijk uit de 16e en 19e eeuw, zijn in verschillende maten en gemaakt van hout, steen en brons -in totaal meer dan 6800 Boeddha's. We liepen eruit en kwamen terecht op de Lane Xang Avenue, fijn voor jullie hoor ik je denken, maar deze straat lijkt verdomt veel op de Champs dÉlyssees met in de verte de Arc de Triomphe, hier in Vientiane heet deze Arc de Triomphe Patuxai. Ook hier is er een mooi aangelegd park waar je heerlijk in de schaduw op een bankje kan gaan zitten.

We hebben ook weer iets “nieuws” geproefd, gekregen bij het kopen van een paar mandarijnen.
Het zag eruit als een dikke bruine peulvrucht en smaakte naar dadels. Aangekomen in het hotel hebben we de vrucht laten zien en ze schreven het in het Engels op. Er stond TAMARINDE, dit hebben we als pasta thuis in de koelkast staan en gebruiken dit regelmatig in gerechten 😊 maar hadden dit nooit als vrucht gezien.

Onze laatste dag in Vientiane zijn we met de bus naar “Xieng Kuane Buddha Park” gereden.
Dit Buddha Park is een klein beeldenpark vol met boeddhistische en hindoeïsme beelden. Alle beelden staan in een prachtig aangelegde tuin en is mooi om te zien.

Nu zijn we met het vliegtuig aangekomen in Pakse, op doorreis naar de 4000 Islands in het diepe zuiden van Laos.