Ban Nam Tok

We hebben richting Ban Nam Tok een prachtige treinrit gemaakt langs mooie rijstvelden, vergezichten en we reden over de historische Wampo viaduct. Dit viaduct rust op houtensteunen of schragen en is langs de rotswand gebouwd. Het is het enige originele houten stuk spoorlijn dat door de krijgsgevangenen is gebouwd en nog in gebruikt is.
Bij het eindstation Ban Nam Tok stonden de tuktuk drivers al klaar om ons verder te brengen naar ons verblijf. We hadden een homestay geboekt 7,5 km verderop en we lieten het adres aan de tuktuk driver zien. Hij deed nogal moeilijk en haalde zijn collega’s erbij, oh jee…..

Er werd naar de homestay gebeld en ons werd in gebarentaal uitgelegd dat de homestay niet 7,5 maar 18 km van station Ban Nam Tok ligt en dus de ritprijs aardig meer was dan het eerste afgesproken bedrag 😕. Afzetters 😊.

Er is daar alleen een drukke hoofdweg en deze loopt tussen de bergen door. De weinige zijwegen, links en rechts, zijn doodlopend en gaan naar huisjes. Ons homestay lag ook aan zo’n doodlopend weggetje langs de hoofdweg. We werden ontvangen door twee vriendelijke beheerders en meteen werd de vertaal app onder ons neus geschoven 😊.
Omdat onze plek erg afgelegen lag vroegen wij naar de mogelijkheid om een fiets, scooter of auto te huren, helaas niet. Dus waren we aangewezen op de benenwagen.
De Hellfire Pass ligt 4 km van ons homestay vandaan, deze hadden we al in 2015 bezocht en stond niet op ons “things to do” lijst, maar we zijn hier toch naar toe  gelopen omdat we voor deze dag geen andere optie hadden. Bij de ingang kregen we een audio-recorder mee voor een zeer indrukwekkend verhaal.

Je loopt over het ballastbed heen en je hoort het verhaal hoe het daar is toegegaan. En terwijl je luistert zie je hier en daar nog enkele resten van de spoorbielzen. Als je om je heen kijkt, zijn het alleen maar bamboe bomen wat je ziet het is een prachtig gezicht, maar toch loop je er met kippenvel en achteraf hadden we geen spijt hoor dat we hier weer gelopen hebben.

De volgende dag de andere kant op gewandeld en bij de eerste beste zijstraat op goed geluk ingelopen richting uitzichtpunt rivier. Daar kwamen we ook een railway museum tegen, opgericht door een Australische chirurg, die vele krijgsgevangenen hielp om vreselijk beproevingen en verwondingen te overleven. De tuin was goed onderhouden het museum minder. 

Het plan was om na deze homestay verder door te gaan richting het natuurgebied Khao Laem National Park, een mooi natuurgebied met veel meren, maar we hadden besloten om niet verder te trekken. We waren bang dat we nog meer afgelegen kwamen te zitten en verder weg van de bewoonde wereld. De plannen zijn veranderd, we gaan terug met de trein naar Bangkok om vervolgens op het vliegtuig te stappen richting Koh Samui, een bounty eiland van Thailand.

Op een heel klein vliegveld kwamen we aan in Koh Samui na een vlucht van anderhalf uur. We werden met een busje naar ons resort gebracht. Over een drukke weg, wat we eigenlijk niet verwacht hadden, kwamen we na 20 minuten aan. Een mooi resort met zwembad, maar niet liggend aan de beach. Het eiland heeft langs de buitenzijde een rondweg, deze is erg druk. Het middengedeelte van het eiland zijn bergen met watervallen en onwijs veel palmbomen en vele mooie viewpoints. Langs de kust liggen vele giga grote resorts met privé stranden, hele mooie maar ook vele met achterstallig onderhoud, ook degene waar wij hebben gelogeerd is er heel veel stuk, jammer, dat zie je niet op de boeking foto’s. Er staat ook veel leeg. Op enkele plaatsen kom je wel bij het strand die overigens onwijs mooi is, zoals je ziet op vele ansicht kaarten.

De stranden waar we geweest zijn verschillen wel van elkaar. Van heel fijn wit zand tot grof zand en flinke rotspartijen. We verbleven twaalf dagen hier op Koh Samui en hebben drie keer een resort aangedaan, verdeeld over het eiland, zodat we het hele eiland rond zijn gaan. Uiteraard ook resorts aan het strand (het bounty gevoel is toch wel heel lekker😊)

Wil je wat zien van het eiland is het huren van een scootertje wel noodzakelijk. Bij een bounty gevoel hoort ook mooi weer, maar als de natuur mooi groen is hoort daar ook regen bij en ja hoor wij bofkonten kregen er 6 dagen regenbuien met twee dagen storm bij 😢. Omdat de temperatuur prima was, zo rond de 29 graden, lagen we onder de parasol nog droog aan het strand of zwembad.

Morgen, zondag 23 februari hebben we weer een reisdag, eerst varen vanaf Koh Samui naar het vaste land en in Surat Thani stappen we op de nachttrein naar Bangkok waar we onze laatste dagen van onze mooie reis verblijven.