Het diepe zuiden van Laos

Van Pakse naar de Si Phan Don, beter bekend als de 4000 Islands. 

Keurig op tijd, 8 uur, werden we opgehaald bij ons guesthouse. Dit keer in een mooie transit bus. Maar ja na een kleine kilometer moesten we overstappen in een grotere, dit keer een redelijk goede bus om door te rijden naar de 4000 Islands.

De natuur is hier werkelijk schitterend mooi. Vele rijstvelden, zowel in mooi gifgroen als al bruine geoogste velden. Vele kuddes met runderen in de velden, maar ook overstekend op de weg. De natuur is zo mooi hier, alleen jammer dat er zoveel afval langs de weg ligt. Oude houten huisjes op palen, maar ook mooie villa's die je bij ons alleen in 't Gooi ziet staan wisselen elkaar af.

De streek ligt in het uiterste zuiden van Laos en bevind zich tussen drie landen. Thailand bij ons aan de linkerkant van de rivier en Vietnam rechts van ons. In het jungle gebergte tussen Laos en Vietnam ligt de “beruchte” Ho-Chi-Minh-Route uit de Vietnam oorlog. Deze bevoorradingsroute van paden, wegen en rivieren verbond Noord-Vietnam met Zuid-Vietnam. In dit gebied liggen nog steeds vele niet ontplofte bommen zo groot als een mandarijn, die afkomstig zijn uit de clusterbommen en maken nog steeds vele slachtoffers. Aan de onderkant van ons, 12 km hiervandaan, ligt Cambodja.

Van de 4000 eilanden blijven er eigenlijk maar drie over waar je voor kunt kiezen dat zijn Don Khong, Don Det en Don Khon. De andere eilandjes kan je niet bezoeken of zijn zo klein dat je dit eigenlijk geen eiland mag noemen. Ons verblijf ligt in Don Khon aan de Mekong rivier.

Aangekomen bij Ban Nakasang werd ons in de bus verteld, dat als je nog moest pinnen, dat alleen hier kan doen, op de eilanden is dat niet mogelijk. Ak meteen uit de bus naar de pinautomaat, ik de bagage uit de bus sjouwen en een plekje in de schaduw gezocht. Helaas bleek de pinautomaat leeg, er kwam maar één briefje van 50.000 kip uit. (dit is € 5,00 en kost ons met transactie € 9,42 ☹) Er waren drie pinautomaten en alle leeg!!!! Gelukkig hadden we nog wel genoeg kip(pen) om een paar dagen op het eiland te verblijven, dus geen paniek. Na een half uur varen door de schitterende natuur, over de Mekong in een longtail boat, kwamen we aan in Don Khon. Een eiland zonder autoverkeer is alleen lopend, fietsend of met een scooter te begaan. Vanaf de boot loop je langs alleen maar restaurants, guesthouses, laundry’s en winkeltjes. Op weg naar ons hotel, wat alleen uit zand en keien bestaat, zie je kippen met kuikens lopen. De eerste indruk ziet er wel prima uit, een aparte ervaring. Ons hotel ligt een kleine 100 meter verderop, huisjes in een grote tuin, met een restaurant en zwembad langs de Mekong. Hier kunnen we wel een tijdje verblijven zeggen we tegen elkaar. Uiteindelijk is het met de kippen(💰) goed gekomen. Een fiets huur je hier voor 10.000 kip (€1.00) per dag en kan je lekker het eiland over fietsen. De eerste dag zijn we over kleine zandpaden, met veel kuilen, hobbels en stenen op weg naar de Tad Khone Pa Soi waterfalls gefietst ten noorden van het eiland. De waterral is niet erg groot maar wel leuk om te zien, te lopen en te klimmen over de rotsen. Halverwege de dag zijn we weer terug gefietst naar ons hotel, omdat het té warm werd, 36 graden, het zweet gutste van ons af. Gelukkig hebben we een zwembad bij ons verblijf dus de middag lekker afkoeling gezocht bij het zwembad. De volgende dag weer op de fiets gestapt en nu naar Tad Somphamit waterfalls park, maar door zowat iedereen aangeduid als de Li Phi Falls.
Li Phi betekent ‘geestenval’ en de lokale bevolking gelooft dat de watervallen een val zijn voor de boze geesten van overleden mensen en dieren. Het is een redelijk groot gebied met een prachtige reeks razende stroomversnellingen. Langs vele kanten over de rotsen denderde het water naar beneden. Aan het eind van het park is er een restaurant en klein strandje. Het zand is zo heet dat je er niet op kunt lopen, we nemen een lekkere watermeloen shake voor de afkoeling.

We hebben een heerlijk zitje voor ons huisje. ’s Avonds kaarsje aan, muziekje erbij en met regelmaat het geluid van een gekko. Af en toe hoor je een gestommel bij de weg. Dat zijn de koeien ze lopen zonder begeleiding twee keer per dag vanaf het begin tot het einde van het dorp.  Af en toe slaan ze af op zoek naar voedsel en lopen zelfs in de tuin van het hotel om van de planten te eten. Rond tienen gaat de straatverlichting uit en is het pikkedonker.

De rust en de prachtige natuur hier bevalt ons prima, dus blijven we wat langer in dit gebied hangen. Volgende week gaan we naar Don Det. Het is het tegenoverliggend eiland waar we al fietsend op zoek zijn gegaan naar een ander verblijf ook met een zwembad en een eigen zitje. Links en rechts langs de rivier zie je kleine houten huisjes gemaakt van rest materiaal en bamboe. Als je hier fietst besef je pas hoe arm deze mensen zijn. Gelukkig komt het toerisme hier langzaam op gang en ik hoop voor ze dat dit ook een beetje welvaart met zich mee brengt.

Vandaag 12 januari weer een fiets gehuurd ’s morgens door de rimboe gefietst en om 3 uur naar de andere kant van het eiland, door de rijstvelden en koffie plantage heen, richting haventje Dolphines to Mekong. We moesten wachten tot 4 uur, het tijdstip met de meeste spot kansen.
Deze Irrawaddy dolfijnen blijken zeldzaam te zijn maar we hebben er weinig van gezien. Ze zwemmen rond de boot en je hoorde een zwaar pfff, als een walvis, en daarna zagen we een stuk rug en vin. Eigenlijk maakten het niet uit de boottocht opzicht was zeer indrukwekkend, heel ruig met veel rotsen met vele stroomversnellingen. De bomen zijn allemaal krom naar één kant gegroeid, dit komt als het hoog water is door de stroming van het water. Dit was wéér zo’n een middag die niet snel zal worden vergeten.

Woensdag op naar Don Det waar we een rust periode inlassen, ben benieuwd.